Veteranen A selectie lelijk de weg kwijt.

Trotse Bert Dekker trofee winnaar Jos kan het allemaal nog niet bevatten

Vandaag stond voor de manschappen van coaches Theo en Gerrit de thuiswedstrijd tegen de eveneens zeer lelijke vakbroeders uit Gestel op het programma.

De technische staf had voor vandaag de beschikking over maar liefst 15 min of meer fitte spelers, daar waar de lelijke selectie uit Gestel het met slechts 11 min of meer fitte spelers moest doen.

De voortekenen leken gunstig, maar u voelt hem al aankomen niets was minder waar, na 70 minuten gespartel van de roodzwarte equipe wees het niet aanwezig scorebord 0-1 aan, inderdaad in het voordeel van Gestel.

Het is een zich wekelijks herhalend ritueel, na afloop van een wedstrijd van het meest lelijke, onbegrepen, eigenwijze en zichzelf schromelijk overschattende kleurrijke team van Braakhuizen, is het tijd voor bezinning.

De wedstrijd wordt geanalyseerd, nabesproken en de focus is dan alweer gericht op de komende wedstrijd.

Nou moet u zich hier niet al teveel van voorstellen, dat analyseren en nabespreken duurt ongeveer 10 minuten, ongeacht of er nu wordt verloren of gewonnen.

Toch ontstaat dan bij de vele betrokkenen bij dit lelijke elftal het idee dat het de volgende wedstrijd beter zal gaan, je snapt niet waar deze gedachtegang op gebaseerd  is, hoogstwaarschijnlijk wordt dit gevoed door Jupiler cq Dommelsch.

Bovendien denk je na elke verloren wedstrijd het kan niet slechter en elke keer kan het toch weer slechter en slagen de roodzwarte atleten erin om wederom door de ondergrens te gaan en deze keer niet zo’n beetje ook.

Lag dit vandaag aan de opstelling die de technische staf na lang beraad had bedacht?

Lag dit vandaag aan het veld?, lag dit vandaag aan de fysieke gesteldheid van de manschappen?

Lag het aan het feit dat Ronnie Brunswijk van Gerwen het nodig vond zijn voetbalmaten deelgenoot te maken van het resultaat van zijn prima werkende spijsvertering?

Allemaal waar en de atleten bedienden zich gretig van al deze excuses, met name wisselspeler gifkikker Patrick was het niet eens met zijn reservebeurt.

Hoofdcoach Theo had er namelijk voor gekozen om gifkikker Patrick, big John, alleskunner Jos en andere Jos gedurende de 1^e helft op de bank te zetten, iets wat hem met name dus door Patrick niet in dank werd afgenomen.

Toch leek hoofdcoach Theo, die voor de gelegenheid zijn nevenfunctie als assistent scheidsrechter afstond aan voormalig 1^e doelman Gerard die nog wat trekt met zijn been, gelijk te krijgen.

De roodzwarte equipe was vanaf het beginsignaal van hoofdscheidsrechter Pierre Lamprou, voormalig pittbull, 3^e doelman en laatkomer de ploeg die de lakens uitdeelde en leek het slechts een kwestie van tijd voordat de score geopend zou worden.

Nou heb ik in al die tijd bij deze merkwaardige ploeg wel geleerd, dat niks is wat het lijkt, dus met andere woorden al datgene wat logisch is , is op geen enkele manier van toepassing op de veteranen A selectie.

Met name Twannie Janssen had in de beginfase twee riante mogelijkheden om de scoren te openen, helaas voor de roodzwarten wist hij het net net niet te vinden.

Mogelijk vraagt u zich nu af, was het dit dan al voor de 1^e helft, nee zeker niet want ondanks het feit dat het gespartel van de manschappen van Theo en Gerrit de talrijke supporters niet kon boeien er komt altijd wel een moment dat het ongelijk van de thuisblijvers bewijst. Zo ook vanmiddag, zomaar uit het niets wist tobkok en gelegenheidsspits Jos via een werkelijk fenomenale struikelactie, gevolgd door een dito struikelschot de toeschouwers tot tranen toe te bewegen, van het lachen wel te verstaan.

Hiermee kreeg het merkwaardige thema schitteren van hoofdcoach Theo toch nog enige glans, ondanks deze weergaloze actie bleef het 0-0 tot aan de rust.

In de rust deed hoofdcoach Theo hetgeen hij in de rust altijd doet, onnavolgbaar wisselen.

Hij haalde voormalig kilometervreter Florent, voormalig man van glas Ferdi, voormalig 4^e doelman Ronnie Bals en Bert nog steeds 1 knie in de steigers, naar de kant.

Dan ben je toch weer geneigd te denken het kan niet slechter dus zal het wel beter gaan in de 2^e helft, zeker omdat de wissels bij de veteranen A ploeg altijd tot op het bot gemotiveerd zijn en zeker ook omdat de rust vaak gebruikt wordt om elkaar ongezouten de waarheid te vertellen, dat is meer van het gehalte “de pot verwijt de ketel”.

Wederom werd dit alles in de 2^e helft gelogenstraft, het was het aanzien niet waard en elke keer als je denkt het kan niet slechter, presteren die dekselse lelijke veteranen A ploeg het voor onmogelijk gehouden en schitterden in hun poging de slechte 1^e helft te doen vergeten.

Het was dan ook niet zo vreemd dat de zo mogelijk nog slechtere en lelijkere ploeg uit Gestel in de 52^e minuut de roodzwarten de das omdeed en voor de 0-1 eindstand tekende.

Een treffer die overigens al de hele 2^e helft in de lucht hing, frappant was wel dat die pas viel toen good old Peer het genoeg vond en zijn  plaats afstond aan de nog steeds fitte Ferdi.

De manschappen van Theo en Gerrit kwamen deze mentale tik niet meer te boven en waren ook niet meer in staat het merkwaardige thema schitteren enige glans te geven.

Iedereen en dan met name de 8 aanwezige toeschouwers waren dolblij toen hoofdscheids Pierre het ook niet meer kon aanzien en affloot en de 0-1 nederlaag een feit was.

Conclusie van vanmiddag mag dan ook zijn en dit is gebaseerd op eigen waarneming al datgene wat normaal is en logisch lijkt is op geen enkele manier van toepassing op de lelijke, iets te zware ploeg van coaches Theo en Gerrit.

Mogelijk vraagt u zich nu af, was er dan niets positiefs te noteren, bij nader inzien toch wel.

Allereerst was er de fenomenale struikelactie, gevolg door een fenomenaal struikelschot van tobkok Jos, dit leverde hem de felbegeerde Bert Dekker Trofee op, daarnaast was assistent scheidsrechter en voormalig 1^e doelman Gerard een lust voor het oog langs de lijn en stal hoofdscheidsrechter Pierr

Lamprou, eveneens voormalig doelman de show, dit kan geen toeval meer zijn.

Mogelijk moeten beide kneiters eens gaan nadenken over een carriere switch.

Dan is het tijd om de prestatie van een van de atleten van de A ploeg eens onder de loep te leggen, deze twijfelachtige eer viel vandaag aan Bert Appelhof te beurt.

Helaas vond hoofdcoach Theo het nodig Bert in de rust te wisselen, jammer want hij was op weg om tot een goede score te komen.

Bert speelde met nummer 13, zijn positie was laatste man, hij had gedurende de 1^e helft 18 balcontacten, waarvan hij er 13 goed verwerkte en dus 5 keer balverlies leed.

Met andere woorden in 72% van de balcontacten  gaat het dus goed mijn advies gebaseerd op deze cijfers aan Bert is:

Beste Bert je bent een gewaardeerd lid van het elitekorps van Theo en Gerrit, wil je jouw toekomst veilig stellen dan moet het allemaal wat minder want deze cijfers zijn de veteranen A onwaardig.

Om dit verval te bereiken zou ik mijn 2^e kniebrace weer opduikelen, mogelijk doen ook  wat extra kilo’s wonderen, succes Bert veel atleten van de A ploeg zijn je voor gegaan, je staat er zeker niet alleen voor!

Rest mij alleen nog af te sluiten met;

Als u volgende week niks te doen hebt en u zich vandaag hebt laten verleiden om die dekselse atleten van de A ploeg eens te zien schitteren en u zich nu mogelijk afvraagt kan het nog slechter, dan bent u de aangewezen persoon om te ervaren dat het bij de A ploeg van Braakhuizen altijd slechter kan.

Vergeet echter niet dat er ook altijd wel iets gebeurt wat echt de moeite waard is, zeg nou zelf waar zie nog een onvervalste struikelactie die tot in de perfectie werd uitgevoerd, ik wist het wel ik ging ff kijken als de A ploeg thuis speelt tegen Tivoli.

Gr Ed Pielage