Veteranen A komen van een koude kermis thuis.

Het elitekorps van de vandaag afwezige coaches Theo en Gerrit leed vanmiddag een eclatante 1-10 nederlaag tegen de “veteranen”ploeg van RKVVO.

Anders dan deze 1-10 doet vermoeden waren de roodzwarten de morele winnaars vanmiddag, immers staan de atleten van de A ploeg model voor alles wat veteranen voetbal bij vlagen zo de moeite waard maakt.

Een nederlaag met een verhaal dus:

Een veteranen team dient af en toe een steekje te laten vallen, sjouwt wat kilo’s teveel mee, is per definitie behoorlijk eigenwijs en lelijk, lijdt soms aan zelfoverschatting, zit reeds na enkele minuten in het rood maar blijft ondanks alles geloven in een goed resultaat.

Dit alles en meer is van toepassing op het elitekorps van Theo en Gerrit echter had de tegenstander van vandaag maling aan deze veteranen richtlijnen.

Werkelijk elke speler van de geel blauwen oogde niet alleen poepfit maar waren het ook en de meesten hielden met gemak gelijke tred met bijvvorbeeld ons sprintkanon  en tobscoorder Justin.

Wat vooraf ging:

Hoofdcoach Theo en zijn adjudant Gerrit hadden wijselijk eieren gekozen voor hun geld en waren om uiteenlopende redenen afwezig, zodat ondergetekende bijgestaan door assistent scheidsrechter Twannie de spreekwoordelijke kar moest trekken.

Een schier onmogelijke opgave zo leek het want er waren een karrenvracht aan afwezigen zoals daar waren: Ton, Ronnie, Arjan, Ferdy, tobkok Jos, Twan, scherpschutter Jos, Frankie, Pierre en Patje, maar liefst tien kneiters dus  moesten verstek laten gaan.

Een bonte verzameling waar menig veteranen coach een natte droom van zou krijgen.

Gelukkig werden Twan en Tikwan van de C ploeg bereid gevonden het elite korps vooruit te helpen, met als gevolg dat de lijst van aanwezigen zowaar langer was dan de lijst van afwezigen.

Toch kostte het ondergetekende diverse hoofdbrekens, slapeloze nachten en veel tijd om een verantwoorde en representatieve opstelling in elkaar te zetten, reserves aan te wijzen en het hoe en waarom te benoemen.

Zaterdagmiddag 15.00 uur:

Een uur voor de wedstrijd was ondergetekende goed gemutst al aanwezig op de Braak, immers ondanks alle strubbelingen vooraf een rijk gevulde spelerslijst, een prima opstelling op papier, voorbereid op commentaar van de reserves, verzekerd van tenminste 10 supporters, zijnde de geblesseerden en als gevolg hiervan ging de zon zelfs letterlijk schijnen boven sportpark de Braak.

In navolging van leermeester Theo zelfs een gedegen tactiek bepaald op basis van we weten het eigenlijk niet, dus wat kon er nou mis gaan?

Binnen het uur kon al het vooraf uitgedokterde de prullenbak in en dus voordat de wedstrijd begon moest er stevig geïmproviseerd worden.

Er waren dus slechts 12 spelers over waaronder laatkomer Kees, die om zijn reputatie in stand te houden deze keer wel net op tijd was maar nog ff een kwartiertje weg moest.

Uiteindelijk stond de roodzwarte formatie met elf uitstekende tot op het bot gemotiveerde en in puike conditie verkerende atleten aan de aftrap.

Ik kan u zeggen dat je op zijn moment denkt dat er een normaal elftal aan de aftrap staat wat onder het genot van een stevig herfstzonnetje staat te popelen om de tegenstander van vandaag RKVVO eens mores te leren.

Inderdaad de roodzwarten gingen op de voor hen kenmerkende manier tekeer en ontlokten op deze manier diep respect en bewondering bij zowel de tegenstander als de talrijk aanwezige supporters.

Vleugels kregen ze de roodzwarten en brachten dit in de 33^e minuut tot uitdrukking via een oogstrelend doelpunt van tobscoorder en sprintkanon Justin die via een weergaloze actie de dik verdiende eretreffer op het scorebord zette.

Dat RKVVO totaal geen compassie had met het elitekorps en gedurende de 70 minuten durende martelgang tien keer wist te scoren is nauwelijks vermeldenswaardig.

Het dient wel ff gezegd te worden de geel blauwen bleven knokken alsof hun leven ervan afhing, gingen vol de duels aan en maakten zelfs regelmatig een heuse sliding, iets wat bij de roodzwarten zelden voorkomt daar het risico op een blessure onaanvaardbaar groot is.

Hoe anders zou het hebben kunnen lopen als de roodzwarten op volle oorlogssterkte waren geweest, hoe anders zou het zijn geweest als Jasper al niet na 20 minuten de pijp aan in dit geval Kees gaf vanwege een blessure, hoe anders zou het zijn geweest als huisfotograaf Ronnie gewoon had meegedaan daar hij slechts op papier geblesseerd was, hoe anders zou het zijn geweest als hoofdcoach Theo en adjudant Gerrit gewoon aanwezig waren?

Totaal niet daar RKVVO zonder de beste ploeg uit de competitie is, frappant is wel dat dat elke week geld voor elke tegenstander.

Positieve punten vanmiddag?

Jazeker, doelwachter Gerard had geen schuld aan de nederlaag of het moet zijn dat hij een vrije trap ietwat verkeerd beoordeelde maar dat mag geen naam hebben.

Hij vestigde kort voor het einde nogmaals de aandacht op zich door als een echte vent zijn doel uit te komen in de volle overtuiging om een van die geel blauwen eens goed te grazen te nemen, jammer voor big John was dat hij het onvoorziene slachtoffer werd van Gerard’s dadendrang.

De aanstaande rentree van een aantal geblesseerden en de perfecte invulling van het thema : we weten het eigenlijk niet

De prima rol van assistent scheidsrechter en conflict beheerser Twannie en de realiteitszin van de A ploeg zijnde wat snapte de tegenstander van vanmiddag er weinig van hoe veteranen voetbal in elkaar steekt en wat hebben wij daar als uithangbord van het veteranen voetbal wederom een prima invulling aangegeven.

Als laatste wil ik de komende tegenstanders alvast een waarschuwing meegeven die mogelijk na inmiddels twee dikke nederlagen denken dat er wat te halen valt ; wacht maar totdat de lelijke A ploeg weer compleet is.

Ik realiseer mij dat ik hierdoor de lat mogelijk iets te hoog leg, maar dat is dan maar zo.

U bent gewaarschuwd!

Gr Ed Pielage